Vrijdag 9 juni was ik met onze Aai- en knuffelploeg uitgenodigd op het KIDS-congres. Tijdens dit congres mochten jonge deelnemers deelnemen aan actieve workshops waarin ze meer over zichzelf leerden. Wat zijn mijn talenten? Wat vind ik leuk? Dit werd ingedeeld in vier eilanden. Onze dieren mochten aanwezig zijn op het ontspanningseiland. Want contact maken met dieren kan je tot rust brengen.
In alle vroegte reden Sylvia (mijn hulptroep) en ik met de hondjes Noa, Truffel en Lilo plus zes professionele aaicavia’s naar Boxmeer. Met een auto vol hooibalen stopten we bij een prachtige locatie die veel weg had van een klein kasteeltje: De Weijer. Het weer zat erg mee, dus konden veel workshops lekker buiten plaatsvinden. Om te voorkomen dat de dieren het te warm kregen hadden we een heerlijk koele locatie onder een grote overkapping gekregen.
In vier rondes kwamen kinderen van de bovenbouw om contact te maken met de dieren. En niet alleen dat, want we vonden het ook erg belangrijk om nog iets mee te geven aan de kinderen. Iets over zichzelf. Dus terwijl de deelnemers rustig op de grond tussen de cavia’s zaten en de honden aaiden vertelden we ze iets over de verschillen tussen de dieren die we bij hadden.
Met name de honden waren hier een prachtige metafoor voor. Want hoe rustig is Noa wel niet, wat vindt zij leuk? Juist ja, die vindt alles wel prima, zolang ze maar geaaid wordt. En Lilo dan? Dat is een werkhond. Is die ook tevreden met alleen maar aaien? Wil zij zich uberhaupt zomaar door vreemden laten aaien (het antwoord was “nee”)? Mag je van haar verwachten dat ze met haar drukke en soms lompe gedrag een keurige Noa-hond is als je haar mee naar een verzorgingshuis zou nemen als aaihond? (het antwoord was weer “nee”). En Truffel de blije springpoedel is nog maar jong en dus wat onstuimig, maar zij kan wel weer makkelijk contact maken met mensen. Drie totaal verschillende honden. Die kun je wel iets laten doen wat niet bij ze past, maar dat kost heel veel energie en waarschijnlijk levert het teleurstelling op: ze zullen niet makkelijk gaan uitblinken in iets wat ze niet leuk vinden. Laat je ze iets doen wat bij ze past, dan zullen ze veel meer plezier hebben in wat ze doen, een betere band opbouwen met het baasje en waarschijnlijk ook veel beter worden in wat er van ze gevraagd wordt.
Hoe zat dat met de kinderen? Wat vinden zij leuk om te doen? Waar zijn zij goed in? Dat mochten ze tussen de dieren gaan onderzoeken. De dieren zelf werkten fantastisch mee. De cavia’s moesten “met hun pootjes op de grond” blijven, wat ze voldoende vertrouwen gaf om zich te laten zien en te laten voeren met de groenten die we meegenomen hadden. Noa heeft non-stop genoten van alle aandacht, wandelingetjes, aaitjes en knuffels die ze van een kleine tweehonderd kinderen kreeg. Op haar oude dag wilden we haar een beetje rustig aan laten doen, maar nee daar was ze het zelf niet mee eens. Lilo gaf duidelijk aan dat ze zoveel kinderen een beetje spannend vond, dus konden we haar fantastisch inzetten als voorbeeld dat niet alle honden hetzelfde zijn en zeker niet altijd geaaid willen worden. Ze deed haar ding en verkoos daarna de bench boven al die drukte. Truffel heeft met haar leeftijd van vier maanden een topdag gehad. Ze bleef meedoen met de spelletjes die de kinderen verzonnen en deed dat op een vriendelijke manier, tot we haar gedwongen maar even een beetje rust gaven. Wat fantastisch om te zien dat ze zo blij wordt van het werk waar ze voor uitgekozen is.
Hopelijk is onze boodschap voor de kinderen om dat ook te doen aangekomen. Doe waar je blij van wordt. De boodschap die zij op het congres mee kregen sloot daar helemaal op aan:
“Het mooiste dat je kunt worden is jezelf!”
