Pootjes Podcast 019 | In gesprek met Anna van Os over ezels

Dit artikel is verschenen in het augustus-nummer van het  E-magazine Beestenplein !

(Dit artikel is ook te beluisteren op  Youtube en Spotify) 

Het is best warm vandaag en het wordt nog veel warmer. Anna heeft me uitgenodigd op de Ezelshoeve in Baarle-Nassau. We gaan niet zomaar een interview houden, we gaan een ezelwandeling maken. Ondertussen kan ik dan vragen wat ik wil.

Wat meer over de Ezelshoeve

De Ezelshoeve bestaat al sinds 2005 en is opgericht om meer te kunnen betekenen voor het welzijn van ezels. Ik lees op hun site: “De visie van Stichting de Ezelshoeve is het verbeteren van het algemene beeld dat men van een ezel heeft, het verhogen van de kennis over (het houden van) ezels, het bestrijden van de verwaarlozing van ezels, het opvangen van ezels die dat nodig hebben en het begeleiden van mensen die ezels (willen) houden. Dit doen we mede door ezels en hun kwaliteiten te promoten naar een breed publiek, mensen de kans te geven om met ezels samen te werken en goede voorbeelden te tonen. Om dit te doen is het beleid en de werking van de stichting gebaseerd op drie pijlers: dierenwelzijn, educatie en sociaal-maatschappelijk.”

Meestal zijn er ongeveer 30 ezels aanwezig op de Ezelshoeve en sinds de oprichting zijn er al ruim 400 ezels opgevangen, opgeknapt en geadopteerd.

Meer over de dieren en de visie van deze stichting lees je op hun website:

https://ezelshoeve.procurios.site/

Op pad met ezels

Stichting De Ezelshoeve ligt aan de rand van Baarle-Nassau, letterlijk op de grens tussen Nederland en België. Lekker rustig is het er ook, want het ligt aan een onverharde weg die naar het bos loopt. De boerderij is bescheiden met veel weides waar de ezels hun dag op door kunnen brengen. Niet veel verder begint het bos al. Binnen enkele minuten na binnenkomst sta ik al tussen de ezels, die net voorzien zijn van een vezelrijk ontbijt. Ezels zijn echte groepsdieren, al moet je wel goed kijken welke dieren je bij elkaar zet. Je kunt niet klakkeloos ezels kopen en verwachten dat ze een gezellige kudde gaan vormen. Ze kunnen namelijk flink met elkaar vechten als hier niet zorgvuldig naar gekeken wodt. De kudde die hier staat ziet er heel relax en tevreden uit. Maar wie mag er mee wandelen?

Ik word voorgesteld aan ezel Max. Hij heeft moeite met het vertrouwen van mensen en het is dus goed voor hem om een rondje mee te lopen in het bos. Zo kan hij verder gesocialiseerd worden. Max vindt het inderdaad een beetje spannend om zo mee te mee te lopen. Eerst wordt hij weggelokt bij zijn ontbijt met een lekker worteltje en dan is het tijd om te gaan. Toen we vertrokken hadden we even een meningsverschil over al dat verse gras dat langs de kant van de weg groeide. Ezels zijn van nature gebouwd voor een heel karig dieet, dus veel vers gras mogen ze niet eten. Gewoon hooi is eigenlijk al te rijk voor ze, dus wat armer hooi en stro past veel beter bij hun natuurlijke voedingspatroon. Pech voor Max dus! Ik wil niet op mijn geweten hebben dat hij volgepropt terug komt.

Anna loopt zelf met haar eigen ezel Siem. Hij is door Anna gesocialiseerd en getraind om te helpen met het socialiseren van andere ezels. Een stabiele factor! Ze maakt zelf regelmatig wandeltochten met Siem, soms met een kampeer-overnachting erbij. Tijdens het wandelen zie je dat ze een erg hechte band hebben en ze voelt feilloos aan wat Siem bezig houdt.

Ezels zijn blijkbaar ook echte wandel-dieren leer ik. Ze lopen van nature tientallen kilometers per dag om voldoende voedsel te kunnen vinden. Ze zijn veel meer gericht op het rustig lopen van langere afstanden dan paarden, die weer beter in kortere tijd een afstand af kunnen leggen. De ezels op De Ezelshoeve gaan dus regelmatig mee uit wandelen en kunnen hier zelfs ook voor ingehuurd worden. De weides van de dieren zijn ook ingericht op het in beweging houden van de dieren. Er loopt een route buiten de weides om waar de ezels op verschillende plekken kleinere hoeveelheden eten en drinken kunnen vinden. Zo moeten ze meer lopen om voldoende te eten en drinken.

Ik leer ook dat ezels echt wel een eigen willetje hebben. Ze zien bijvoorbeeld niet de logica om hetzelfde pad nogmaals terug te lopen, wat ik ook in de praktijk meemaak als we halverwege een bospad omdraaien omdat het toch niet de goede weg was. Siem en Max dachten daar anders over en lieten zich maar moeilijk overhalen om rechtsomkeer te maken. Siem vond het onderweg ook de moeite waard om te blijven staan voor een stel voorbijgangers die ook bleven staan. Dat vond hij blijkbaar maar vreemd als hij niet wist wat hun bedoeling was. Gingen ze misschien gezellig mee lopen? Nope. Toen ze uit zicht waren sjokte hij weer vrolijk mee. En blijkbaar vinden ze het erg leuk om heuveltjes op en vooral af te lopen, dan rennen ze graag de helling af.

Ezel-deskundige

Anna heeft op verschillende plekken gewerkt en in verschillende functies. Daarnaast doet ze al 15 jaar vrijwilligerswerk bij De Ezelshoeve, waar ze is blijven plakken na haar stage. Ze is inmiddels gespecialiseerd in het werken met ezels met gedragsproblemen. Dat is nodig, want regelmatig komen er getraumatiseerde ezels binnen. Maar ook in de nazorg wil het wel eens nodig zijn om mee te kijken naar en advies te geven over bepaald gedrag of bepaalde problemen. Met of zonder Siem wordt er dan een bezoek ingepland.

Naast hulp bij gedragsproblemen geeft Anna ook trainingen over het inzetten van dieren, met name ezels, bij hulpverlening en zorg aan mensen. Net als bijvoorbeeld honden en paarden zijn ze hier, mits goed gesocialiseerd, uitstekend geschikt voor. Soms is het nodig om handvatten te geven in het socialiseren en trainen van de ezel, maar het is minstens zo zinvol als de specialisten meer specialistische kennis krijgen over het inzetten van ezels. Net zo belangrijk is het om de juiste ezels hiervoor uit te kiezen. Nog te vaak worden dieren bij een handelaar of via marktplaats gekocht met de nodige bagage. Zo’n ezel moet dan eerst op de juiste manier gesocialiseerd worden. Mensen moeten ook begrijpen wat deze dieren nodig hebben en wat zij moeten doen om verbinding met ze te kunnen maken.

Dat stukje verbinding mist nog regelmatig, ook bij particulieren. Ook hierin geeft ze advies. Of mensen kunnen een wandeling met haar doen, waarbij ze uitleg geeft over het gedrag en de belevingswereld van ezels. Want met meer kennis over en begrip voor de ezels is het ook beter om op de juiste manier voor ze te zorgen. Ezels hebben bijvoorbeeld echt wel wat meer geestelijke uitdaging nodig dan je zou denken. Een simpele weide zonder extra uitdagingen is niet voldoende om ze mentaal gezond te houden. Je kunt hun voedsel bijvoorbeeld op een moeilijkere manier aanbieden of regelmatig een wandeling met ze maken, zodat ze nieuwe indrukken krijgen. Als dat goed gebeurt is het ook erg goed voor de vertrouwensband die je met de ezel hebt.

Een kleine anderhalf uur later zijn we weer terug van een mooi en vooral leerzaam rondje. Max en Siem mogen terug in de paddock bij de rest van de ezels. Ze gaan meteen op zoek naar een plekje om lekker te eten.

Anna, bedankt voor de mooie wandeling!

Bedrijf Van Os en de ezel:  

https://www.facebook.com/ezeltraining

Als lid van het E-magazine vind je in het augustus-nummer je nog veel meer leuks over ezels:

• Ezel-quiz
• Spreekwoorden-puzzel
• KIDS! Ezel-doolhof
• KIDS! Ezeltje tekenen