Caviapraat 90: Bijtgrage beestjes

Deze week sloten we oktober af en begonnen we aan november. We hebben in de hele maand oktober zestig nieuwkomers ontvangen. Je kunt meer over deze schatjes te weten komen in een andere aflevering die hierover gaat.

De eerste vier dagen van november begonnen we ook behoorlijk druk, want er werden in zo’n korte tijd al 19 nieuwe dieren afgestaan. Meerdere cavia’s kwamen wegens een allergie en drie stellen werden gebracht wegens gebrek aan interesse, namelijk de knappe Jip en Joep, de mooie Babet en Puck en de flinke jongens Cobi en Kiwi.

De teller loopt onder andere zo snel op omdat we een zestal cavia’s van dezelfde eigenaar kregen. Het ging om een beertje van ongeveer een jaar, die de naam Karel kreeg. De andere cavia’s waren twee moeders van ongeveer anderhalf jaar met hun dochters. Zij konden niet als vijftal samen, maar wel als twee- en drietal. Ze zijn gebracht wegens privéomstandigheden en wel goed verzorgd, maar heel erg onder de indruk. Daarnaast werden we gewaarschuwd dat twee dames niet schroomden om hun tandjes te gebruiken, wat een van de vrijwilligers ondanks haar oplettendheid zelf ook heeft ondervonden. Normaalgesproken zijn cavia’s dieren die niet zomaar bijten en zelfs als ze bang zijn vaak nog vriendelijk blijven. Enkele keren per jaar krijgen we daar een uitzondering op, maar vaak gaat het dan nog om een waarschuwing omdat ze bijvoorbeeld niet opgepakt willen worden. Deze twee pluizige dames lijken vooral erg bang en zeker niet gediend van oppakken. We zoeken voor dit drietal dus een gouden mandje zonder (kleine) kinderen waar ze niets hoeven. En iemand met ervaring met cavia’s natuurlijk. Gelukkig zijn de andere dames uit dit groepje wat bang maar wel vriendelijk en Karel lijkt erg gezellig. Hij zal binnenkort gecastreerd worden, zodat hij bij een of meerdere dames kan gaan wonen.

Twee bijzonder leuke nieuwkomers waren Ponyo en Sosuke. Dit jonge stel van amper drie maanden oud is gebracht wegens een allergie. Bij controle werd duidelijk dat ze niet hetzelfde geslacht hadden en het kleine buikje van Ponyo is nog niet dik maar wel anders van vorm. Ofwel: we verwachten over een tijdje weer kleintjes. Om die reden blijft Sosuke bij Ponyo wonen en zo snel mogelijk gecastreerd worden. Ze hebben een fijn plekje in het kantoor gekregen, waar we ze goed kunnen zien en van ze kunnen genieten.

Ten slotte gingen we weer koppelen! Deze week stonden er bijna tien koppelingen gepland van mensen die met hun eenzame cavia weer langs kwamen voor een maatje. Ze waren bijna allemaal succesvol. Er werden zeugjes aan zeugjes gekoppeld, castraten die uit hun wachttijd waren mochten eindelijk na een succesvolle date verhuizen en we koppelden zelfs twee rustige oudere beren mochten na een probleemloze introductie samen naar huis.